Weer nieuwe ervaringen in Rwanda
Door: Anja
Blijf op de hoogte en volg René en Anja
06 Juni 2016 | Rwanda, Kigali
Na onze heftige zondag in dat kleine dorpje (zie vorig verslag) hebben we een rustig weekje gehad. Het weekend erop stond alweer een van de hoogtepunten op het programma. Een bezoek aan een koffieplantage. Ook dit was georganiseerd door een project dat m.n. vrouwen ondersteunt en helpt door een eigen inkomen te creëren en daardoor een zelfstandig bestaan op te bouwen. De koffieplantage ligt ongeveer een uurtje rijden van de stad. We gingen in een klein busje. Wat was de weg ernaar toe mooi! Geweldig. Rwanda wordt ook wel het land van de duizend heuvels genoemd (milles coulines). En die zijn er ook. Heel mooi groen en vruchtbaar. Wat een uitzichten. En wat een leuke foto's hebben we kunnen maken van de mensen op de weg. Hier doen mensen nl. bijna alles te voet omdat ze geen geld voor een auto hebben. Met als gevolg dat je overal mensen ziet lopen. Je weet niet wat je ziet.
Toen we op de plantage aankwamen werden we welkom geheten door een 25-tal zingende en dansende vrouwen. Wat was dat leuk!
Daarna lieten ze ons zien hoe zij hun koffiebonen verbouwen en oogsten. En dat doen ze ook zingend!!! Sommige vrouwen hebben hun kindjes mee die ze hier allemaal in een doek op de rug dragen. Daarna gingen we naar de locatie waar de bonen geselecteerd, gewassen en gedroogd worden. Wij gingen met de bus maar de vrouwen die daar werken doen dat allemaal te voet, met al die kilo's bonen op hun hoofd. Het was een behoorlijke afstand....... Daar werken ook enkele mannen. Heel bijzonder om te zien hoe zij met heel weinig middelen toch heel inventief zijn.
Aansluitend kregen we een lunch aangeboden. De koffie zelf was helaas niet voorradig. Dat vond ik wel heel jammer. Maar de dag was weer geweldig en weer heel veel geleerd.
De zondag erna hebben we lekker aan het zwembad gelegen. Voor René heel hard nodig, hij moet nl heel hard werken en een beetje rust is dan ook lekker.
De week erna hadden we een wandeling gepland door een van de "arme" wijken in Kigali. We hadden een gids die zelf ook van de wijk was, maar daar momenteel niet meer woonde. Wat was dat leuk. We begonnen bij een kapper. Daar kreeg net een meisje originele african dreadlocks. Wat een werk. Bij mij werd ook een dreadlock gemaakt. Daarna gingen we naar de bibliotheek. Een kleine ruimte met 3 boekenkasten waarvan 2/3 in het Engels was, bijna 1/3 in het Frans en het laatste kleine beetje in het Kinyarwanda omdat er gewoon niet veel boeken geschreven worden in deze taal. In de ruimte hing ook een schoolbord en stonden enkele tafeltjes en stoelen. De kinderen uit de streek kunnen hier gratis Engelse les krijgen en boeken lezen uiteraard. Ook doet de ruimte een beetje dienst als naschoolse opvang voor kinderen waarvan de moeders werken (bij veelal projecten zoals ik al vaker genoemd heb).
De wandeling door de wijk, waarvan de straten onverhard zijn, liet ook zien dat het ondanks de armoede het overal gewoon schoon is. Nergens zie je troep liggen of rotzooi opgestapeld. Kigali staat dan ook bekend als de schoonste stad van Afrika. En zelfs in de armoedigste wijken is dit te zien. Dit komt o.a. ook door het anti-plastic-zakken-beleid in het land, maar ook door de maandelijkse grote schoonmaak. Deze vindt op de laatste zaterdag van de maand plaats en iedereen is dan verplicht om mee te helpen met poetsen. De winkels zijn dan in de ochtend gesloten en er mag ook niet gereden worden. Als je niet meedoet, krijg je een boete. Uitzondering is als je een geldige reden hebt, maar dat moet je dan weer officieel aanvragen.
Terug naar onze wandeling. We zijn nog langs een kledingveiling gekomen en bij een vrouwtje die haar groenten en fruit op straat verkocht. Achter haar had haar man zijn eigen bedrijfje in het strijken van kleding. De strijkbout ging op kolen..........Hele kleine winkeltjes gezien met een 10-tal producten waar de hele familie van de opbrengst van moest leven. Aangekomen bij een moskee vertelde de gids dat er een groot aantal moskees in de stad staan. De moslims hebben tijdens de genocide een groot aantal, ook anders-gelovigen, aan de dood helpen ontsnappen door hun op te nemen in hun moskee. Moslims, christenen en andere gelovigen leven hier dan ook vreedzaam naast elkaar.
Aan het einde van de wandeling werden we welkom geheten door een Rwandese vrouw. Zij had in haar woonkamer de (salon)tafel gedekt met een overheerlijke lunch. Ze had alles zelf gemaakt. Wat was het lekker, die zoete aardappelen, bonen, dodo, en nog een paar dingen waarvan ik de naam niet meer weet. Ook weer een heel bijzondere ervaring. En wat een lieve mensen.
Het weekend erna stond voor René en mij een relax weekend op het programma aan het Kivu meer. Het grootste meer van Rwanda. We moesten bijna 3 uur rijden om er te komen. De weg ernaar toe was weer volop genieten. En toen we aankwamen bij Cormoran lodge was het nog meer genieten. Wat een romantische mooie plek. We waanden ons echt even in het paradijs. We hebben het hele weekend helemaal niets gedaan. Alleen maar aan het meer gelegen, gegeten en gedronken. Wat een heerlijk weekend was dat!!!
In de week erna stond een dagje op het platteland op het programma. Alweer een heerlijke ervaring. Maar ook eentje die mij de ogen alweer een stukje meer geopend heeft. We werden alweer zingend en dansend welkom gegeten. De gastvrouw nodigde ons uit in haar huisje. We hebben ons allemaal voorgesteld en even gezellig met elkaar gekletst. Er was uiteraard een tolk bij anders zou communicatie heel moeilijk zijn. Daarna gingen we samen met hun de lunch bereiden in het kleine tuintje van de vrouw. Aardappelen schillen op hun manier. Ook wilden ze weten hoe wij dat in ons land deden. Daarna hebben we dodo geknipt. Daarna werden de bonen, de dodo en aardappelen in een pan gedaan en ging het op het vuur. Nu zul je denken alweer bonen, aardappelen en dodo? Ja, dat eten ze iedere dag. Er is niet veel anders beschikbaar op het platteland en in de arme wijken van de stad.
Na het bereiden van de lunch gingen we gras knippen voor de koeien, de koeien eten geven en daarna was het tijd voor het fetchen van water. Wij hebben een kraan die we gewoon maar hoeven open te draaien. Zij moeten 4x per dag water halen. We gingen op pad richting waterput. Maar wat een eind. Heen ging nog, bergaf en de watercontainers die we hadden gekregen waren nog leeg. De waterput lag helemaal onderaan de heuvel. En we liepen echt niet op mooie begaanbare paden. Nee dat was bikkelen om beneden te komen. Beneden aangekomen werden de containers gevuld. We hadden ieder een container van 5 liter gekregen. Jeetje wat was dat zwaar. En al helemaal als je diezelfde onbegaanbare weg bergop moest sjravelen. Die vrouwen hebben die container ook gewoon op hun hoofd staan. Probeer dat maar eens met een container met 5 liter water..... Ik heb op een gegeven moment mijn container af moeten geven. Mijn rug wilde niet meer. Maar wat een respect voor die vrouwen. Zij doen dat gewoon 4x per dag!!!! Geen wonder dat zij heel zuinig zijn met hun beetje water. Wat een eye-opener voor mij alweer.
Toen we weer bij het huisje aankwamen werd ons de lunch aangeboden in grote rieten schalen, bedekt met bananenbladeren. Hierop lagen de zoete aardappelen, bonen met dodo en avocado's. Bestek wordt daar niet gebruikt. Alles wordt gewoon met de handen gegeten en allemaal uit dezelfde schaal. Super!!!!! En lekker!!! Na de lunch kregen we nog les in het maken van oorbellen, armbandjes of een soccerbal van bananenbladeren. Ik koos voor dat laatste. Uiteindelijk heb ik er 2 mee naar huis gekregen.
De dag eindigde weer met zang en dans en met een heel emotioneel afscheid. Wat was het weer leuk!!!!!!
Afgelopen weekend was een rustige. Nog even de stad ingegaan voor schoenen. Ik had in een winkeltje een paar leuke gezien. Maar met schoenen kopen gaat het net iets anders dan bij ons. Je hebt daar van alle modellen alleen maar de maat die in de winkel staat. Voorraad hebben ze niet. Toen ik een paar gevonden had in mijn maat en die ik leuk vond, hadden ze alleen maar de rechter schoen. De linker vonden ze niet. Ze zouden de linker schoen gaan zoeken en mij bellen als ze hem gevonden hadden. Hilarisch toch? Ze hebben nog niet gebeld.......
's Avonds hadden we een verjaardags BBQ. De zondag hebben we weer gebruikt om te relaxen aan de pool. Heerlijk.
We gaan nu de laatste 4 weken in van ons verblijf hier in Kigali. Tot nu toe hebben we een heerlijke tijd hier. Geen moment spijt ervan gehad dat ik met René ben meegekomen. Ik zie er wel naar uit om straks weer iedereen te zien. Ik mis vooral onze kinderen. Maar voorlopig gaan we hier nog even door met genieten. Tot snel weer!!!
En ik hoop dat daar in Nederland die regen nu eens stopt en het zonnetje door komt.
Dikke kussen,
René en Anja
-
06 Juni 2016 - 15:26
Hans:
Dank je wel voor het verslag!
Vergeet niet om René dreadlocks te laten maken als jullie terug komen.
Hans -
06 Juni 2016 - 19:51
Jose:
Wat een super ervaring voor julie, ik geniet vam jullie verhalen!!! Fijne tijd nog daar. -
07 Juni 2016 - 16:14
Sandra:
Wat heb je dat weer leuk geschreven! Net alsof we er een beetje bij zijn. -
09 Juni 2016 - 07:06
Gerda:
Wat leuk dat jullie het zo naar jullie zin hebben.En wat een ervaringen die zullen jullie nooit meer vergeten. En misschien zingen ze bij Mareveld als jullie er weer zijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley